Stigmalion | Stark Kristina

Mening ismim Dolores Makbrayd va tug‘ilganimdan buyon kam uchraydigan allergiyadan aziyat chekaman: boshqa odamlarga tegsam, qattiq kuyaman. Men yigitni o‘polmayman, ota-onamni kuchoklay olmayman, qo‘lqop kiymay uydan chiqa olmayman. Men daxlsizman. Men sehrlangan qal’ada yashayotganga o‘xshayman, bu qal’a meni asirlikda ushlab turadi va har bir "qochish" urinishi uchun kuyish va chandiqlar bilan jazolaydi. Hatto o‘z qamoqxonasiga Stigmalion deb nom ham qo‘yibdi. Endi meni bir umr o‘z tashxisim asiri bo‘lib qolishim va asir bo‘lib o‘lishim haqidagi fikr umidsizlikka solmaydi. Kasalligimga davo topishadi, degan orzular bilan o‘zimni ovutib o‘tirmayman, kuyib ketmaydigan odamni uchrataman deb ham o‘ylamayman... Lekin bu naqadar yashovchan tuyg‘u - umid. Bordi-yu, baribir Stigmaliondan qochib ketsam-chi? Ehtimol, men ham bir kunmas bir kun bularning barini: qo‘l tekkizishlar, quchoqlashishlar, bo‘salar, telbalik, ozodlik, muhabbatni boshdan kechirarman?..

Diqqat! Tovar muqovasining tashqi ko‘rinishi bosmaxona tomonidan ogohlantirilmasdan o‘zgartirilishi mumkin.